Μετά την 11η Νοεμβρίου που οι Βρετανοί γιορτάζουν την Remembrance Day γιορτάζουν και την Κυριακή της Μνήμης όπου παραδοσιακά ο μανάρχης καταθέτει
στεφάνι στο κενοτάφιο που βρίσκεται στο Γουάιτχολ του Λονδίνου και το οποίο δημιουργήθηκε το 1919 ώστε να τιμηθούν οι νεκροί του Α’ Παγκοσμίου ΠολέμουΟ βασιλιάς Κάρολος Γ ηγήθηκε για σήμερα για πρώτη φορά ως Βασιλιάς της Βρετανίας τους εορτασμούς για την επέτειο του Remembrance Day. Ο νέος μονάρχης κατέθεσε στεφάνι κάτι που τα τελευταία χρόνια έκανε η μητέρα του βασίλισσα Ελισάβετ και ακολούθησε δύο λεπτών σιγή προς τιμή των πολεμιστών που έχασαν τη ζωή τους στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην εκδήλωση εκτός από τα μέλη της βασιλικής οικογένειας παρευρέθηκαν ο πρωθυπουργός Ρίσι Σουνάκ με τη σύζυγό του, ο ηγέτης των Εργατικών, σερ Keir Starmer και άλλοι πολιτικοί όπως: Suella Braverman, η Penny Mordaunt και ο δήμαρχος του Λονδίνου Sadiq Khan.
Καθώς ο Κάρολος ηγήθηκε του έθνους στο Κενοτάφιο για πρώτη φορά ως Βασιλιάς, η τελετή ήταν – σύμφωνα με την Daily Mail – μια δύσκολη στιγμή για τη βασιλική οικογένεια λόγω του πρόσφατου θανάτου της Ελισάβετ.
Σε μια συγκινητική τελετή την Παρασκευή, η βασιλική οικογένεια τίμησε την εκλιπούσα βασίλισσα. Η σημερινή λειτουργία σηματοδοτεί επίσης την 40ή επέτειο από τον πόλεμο στα Φώκλαντ, στον οποίο έχασαν τη ζωή τους 255 Βρετανοί.
Τι είναι η Remembrance Day και γιατί φοράνε κόκκινες παπαρούνες
Η 11η Νοεμβρίου δεν είναι μια τυχαία μέρα για τους Άγγλους (αλλά όχι μόνο για αυτούς). Αντίθετα, γιορτάζεται με ιδιαίτερη τιμή, αφού αποτελεί την ημέρα όπου έλαβε και επίσημα τέλος – το 1918 – το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (στον οποίο η Αγγλία και συνολικά οι βρετανικές χώρες πολέμησαν ως μέρος της Αντάντ). Ο πρώτος χρονικά πόλεμος που συγκλόνισε την Γηραιά Ήπειρο ξεκίνησε το 1914, αφήνοντας κατά μήκος της ηπείρου πολλά εκατομμύρια νεκρούς, και φυσικά μεταξύ αυτών και Άγγλους, Σκωτσέζους, Ιρλανδούς και Ουαλούς.
Έτσι, στις 11/11, ημέρα γνωστή και ως «Remembrance Day» (Ημέρα Μνήμης) ή αλλιώς «Poppy Day» (Ημέρα παπαρούνας), κάθε χρόνο συμβολικά, όλοι και όλα «παγώνουν» για ένα λεπτό, στις 11:11, ώς έναν ελάχιστο φόρο τιμής προς τους πεσόντες. Η συγκεκριμένα μέρα επιλέχθηκε το 1919, έναν χρόνο ακριβώς μετά την λήξη του πολέμου, από τον Βασιλιά Γεώργιο τον 5ο, ενώ με την πάροδο των ετών καθιερώθηκε και από αρκετές άλλες χώρες, όπως τον Καναδά και την Αυστραλία.
Επίκεντρο των εκδηλώσεων μνήμης είναι το κενοτάφιο που βρίσκεται στο Γουάιτχολ του Λονδίνου και το οποίο δημιουργήθηκε το 1919 ώστε να τιμηθούν οι νεκροί του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα στο μνημείο χαράχθηκαν και οι χρονιές που διήρκησε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος.
Πού «κολλάει» ωστόσο η κόκκινη παπαρούνα; Ο μύθος θέλει τα πεδία των μαχών στην ευρύτερη περιοχή της Φλαμανδίας, στο Βέλγιο, να γεμίζουν με ανθισμένες παπαρούνες με το τέλος των εχθροπραξιών. Είναι γνωστό άλλωστε στην Αγγλία το ποίημα «Στα λιβάδια της Φλάνδρας» («Ιn Flanders field»), που έγραψε το 1915 ο υπολοχαγός Τζον ΜακΚρέι, προς τιμήν ενός φίλου του που σκοτώθηκε στη μάχη, και αναφέρεται στις παπαρούνες που άνθισαν εκείνο το Μάη, στο μέτωπο. Ο ΜακΚρέι πρόσεξε τότε πως οι παπαρούνες ήταν το πρώτο άνθος που άρχισε να φυτρώνει στα έως τότε καμμένα λιβάδια του Βελγίου, ενώ το κόκκινο χρώμα έχει καθιερωθεί προς τιμήν του αίματος που έχυσαν στα πεδία των μαχών αρκετά εκατομμύρια στρατιώτες.
Κάθε 11η Νοέμβριου και σε όλες τις αγγλικές πόλεις, πλήθος κόσμου φέρει στο πέτο του την περίφημη παπαρούνα, η οποία συναντάται παντού, σε μαγαζιά, στους δρόμους, στις εφημερίδες, και οι αγγλικές ομάδες φυσικά το τηρούν με ευλάβεια εκείνη την μέρα, καθώς και στις αγωνιστικές υποχρεώσεις που προηγούνται χρονικά αυτή της επετείου.
