Έμεινε στα κρύα του λουτρού

Τα λουτρά ήταν μαρμάρινα, με γούρνες ασημένιες και με ζεστό και κρύο νερό

Σε μια κοινωνία με τόσο ελαστικές αρχές, όπως ήταν το Βυζάντιο, τα μικτά λουτρά - όχι στη θάλασσα αλλά στις πισίνες - ήταν κάτι το πολύ συνηθισμένο. Δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα, που σαν σεβαστός
ιεράρχης διαμαρτύρεται εντονότατα εναντίον των "μπαιν μιξτ" της εποχής του: Κοινά δε ανέωκται ανδράσι ομού και γυναιξί συλλούονται και δούλοις γυμνοί αποδύονται και ανατρίβονται υπ αυτών". Τα λουτρά ήταν μαρμάρινα, με γούρνες ασημένιες και με ζεστό και κρύο νερό. Αναγκάστηκε όμως, να επέμβει η Εκκλησία. Η Σύνοδος της Λαοδίκειας, στο λ΄κανόνα της, κάνει πολύ αυστηρές απαγορεύσεις.

Μεταξύ άλλων, απαγορεύει στους κληρικούς, τους καλόγερους και τους λαϊκούς, να λούζονται μαζί με τις γυναίκες: Ει δε τις επί τούτω φοραθείη, ει μεν κληρικός είη καθαιρείσθω, ει δε λαικός, αφοριζέσθω".

Τις πρώτες, ωστόσο μέρες της απαγόρευσης, παρόλο τον αφορισμό, πολλοί αδιαφορούσαν και πήγαιναν να πάρουν εκεί το μπάνιο τους.

Αλλά μόλις άρχιζαν το λούσιμο τους, κοβόταν το ζεστό νερό και έτρεχε μόνο κρύο.

Από αυτό, βγήκε και η φράση: "Έμεινε στα κρύα του λουτρού", που τη λέμε για εκείνους που είναι βέβαιοι για την καλή έκβαση μιας υπόθεσης - κυρίως αισθηματικής - και την τελευταία φορά τα χάνουν όλα. TessaBle

Via