ανθρώπινο οργανισμό σαν ένα μήλο που σε κάποια ανύποπτη στιγμή εισχώρησε ένα σκουλήκι. Το σκουλήκι τρύπησε την φλούδα, έφαγε την ψίχα και έφτασε μέχρι το κουκούτσι. Μετά έφυγε. Έτσι λειτουργεί και η χρόνια ασθένεια. Μια χρόνια ασθένεια έχει ξεκινήσει από το πνεύμα (νους), έχει προχωρήσει στην ψυχή (συναίσθημα) και μετά εκδηλώνεται στο σώμα.
Μια σημαντική όψη της ιδιοσυγκρασίας του ανθρώπου μπορεί να θεωρηθεί το συναισθηματικό κλίμα το οποίο ζει. Βέβαια η όψη του ασθενούς μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τις καταστάσεις τις οποίες βιώνει. Ο Ιπποκράτης έκανε ένα διαχωρισμό σε τέσσερις τύπους σημαντικών όψεων της ιδιοσυγκρασίας του ανθρώπου.
1. Ο αιματώδης που είναι αισιόδοξος, εξωστρεφής και πολυλογάς.
2. Ο μελαγχολικός που είναι θλιμμένος, προσεχτικός και αγχώδης.
3. Ο χολερικός που είναι θυμώδης, επιθετικός και δραστήριος
4. Ο φλεγματικός που είναι ήρεμος, ήπιος και αργός.
Για να τους κατανοήσετε καλύτερα υπάρχει ένα παράδειγμα με τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους που βρίσκουν μια τρίχα στην σούπα τους. Ο χολερικός θα πετάξει την σούπα στον σερβιτόρο, ο αιματώδης θα κάνει μια γκριμάτσα, θα πάρει το παλτό του και θα φύγει σφυρίζοντας, ο μελαγχολικός θα βάλει τα κλάματα για τα στραβά που του συμβαίνουν και ο φλεγματικός θα κοιτάξει την τρίχα, θα την βάλει στην άκρη, θα φάει την σούπα και μετά θα παραγγείλει και άλλη μία.
Αυτοί οι τέσσερις τύποι με βάση την παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική αντιστοιχούν στην φωτιά, τη γη, το νερό και το ξύλο. Οι Έλληνες πίστευαν ότι το σώμα αποτελείται από τέσσερα στοιχεία. Η γη, ο αέρας, η φωτιά και το νερό έδιναν τέσσερις ποιότητες στο σώμα που είναι η ξηρασία, το κρύο, η ζέστη και η υγρασία.
Το αίμα, το φλέγμα, η κίτρινη χολή και η μαύρη χολή ήταν οι τέσσερις χυμοί που αντιπροσώπευαν υγρά τα οποία κυκλοφορούσαν μέσα στο σώμα. Μεταφορικά ο κάθε χυμός συσχετίστηκε με ένα κύριο συναίσθημα. Το αίμα συσχετίστηκε με την χαρά, το φλέγμα με την ανησυχία και την παθητικότητα, η κίτρινη χολή με τον θυμό και η μαύρη χολή με την θλίψη. Αυτοί οι τέσσερις τύποι έγιναν γνωστοί σαν οι Ιπποκρατικοί τύποι. Ο κλασσικός διαχωρισμός της ανθρώπινης φύσης βασίζεται σε μια παρατήρηση πάνω από 2000 χρόνια. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι έχουν ένα μείγμα και από τα τέσσερα στοιχεία από τα οποία κανένα δεν βρίσκεται στην αγνή του μορφή.
Με αυτά αξίζει να σας αναφέρω ότι υπάρχουν οι βασικές καταστάσεις ιδιοσυγκρασίας αλλά υπάρχουν και οι εξωτερικοί παράγοντες που αλλάζουν πολλές φορές την εικόνα του ασθενούς. Για να γίνει πιο κατανοητό θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μπορεί κάποιος που είναι αιματώδης να του συμβεί μια θλιβερή κατάσταση που κατευθείαν θα τον πάει στον απέναντι πόλο που είναι ο μελαγχολικός. Η εσωτερική μας ιδιοσυγκρασία περιέχει στοιχεία που είναι θετικά αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες και από δυσαρμονία του συστήματος μετατρέπονται σε αρνητικά .
Όταν υπάρχει ένα έντονο συναίσθημα σε κάποιον πάντα μπορεί να γυρίσει από την αντίθετη πλευρά και να εκφραστεί μια πολύ ισχυρή αρετή αντίστοιχα. Η τοποθέτηση των πραγμάτων τα κάνει καλά ή κακά. Ένα πολύ ευαίσθητο άτομο μπορεί να γίνει πολύ σκληρό και αυτό οφείλεται στο νόμο των αντιθέτων. Κάθε ιδιοσυγκρασία έχει την τάση να αναπτύσσει συγκεκριμένα παθολογικά συμπτώματα.
Πηγή
Via
