γνωρίσουμε είναι και η τοπική κουζίνα. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πιάτα που δύσκολα θα αποφασίζαμε να δοκιμάσουμε. Επειδή, όμως, υπάρχουν και οι τολμηροί, ας δούμε μερικά από τα πιο περίεργα φαγητά του κόσμου. Αβγά του αιώνα – Κίνα
Το σκουροπράσινο χρώμα του κρόκου και το ασπράδι που έχει γίνει καφέ μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτά τα αβγά όντως είναι 100 ετών, αν και στην πραγματικότητα είναι μόλις λίγων μηνών. Τα αβγά του αιώνα είναι μια κινέζικη λιχουδιά που γίνεται από αβγά πάπιας, κότας ή ορτυκιού, τα οποία διατηρούνται σε ένα ειδικό μίγμα για αρκετές εβδομάδες ή και μήνες, μέχρι ο κρόκος να γίνει σκούρος πράσινος με κρεμώδη υφή και μυρωδιά θείου και αμμωνίας (όπως μυρίζουν συνήθως τα χαλασμένα αβγά), ενώ το ασπράδι να γίνει ένα σκούρο καφέ ζελέ με ελαφρώς αλμυρή γεύση. Τα αβγά του αιώνα τρώγονται είτε σκέτα, είτε ως συνοδευτικό ή ορεκτικό, ενώ κάποιοι τα προσθέτουν ως βασικό υλικό σε διάφορα κυρίως πιάτα. Μετά από αυτό ποιος θα παραπονεθεί ξανά για το λίγο γκρι του κρόκου στα παραβρασμένα αβγά; Τηγανιτές ταραντούλες – Καμπότζη
Στην Καμπότζη όχι απλά δεν τρέχουν μακριά όταν δουν ταραντούλες, αλλά τις έχουν βάλει και στη διατροφή τους. Μάλιστα δεν σερβίρονται μόνο σε εστιατόρια, αλλά τις βρίσκουμε και ως street food, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που κυκλοφορούν στους δρόμους της Καμπότζης με δίσκους γεμάτους μεγάλες μαύρες ταραντούλες τηγανισμένες με σκόρδο και αλάτι, τις οποίες πωλούν αρκετά οικονομικά. Σύμφωνα με όσους τις έχουν δοκιμάσει, είναι πεντανόστιμες, η γεύση τους θυμίζει γρύλους ή αδύνατα κοτόπουλα και είναι τραγανές εξωτερικά και κολλώδης εσωτερικά. Ακρίδες σε διάφορες παραλλαγές – Ασία και όχι μόνο
Οι ακρίδες είναι ένα πιάτο χωρίς σύνορα, καθώς σε πολλές χώρες και κυρίως της Ασίας είναι δημοφιλές φαγητό. Πλέον ακόμη και διάσημα εστιατόρια της Αμερικής έχουν αρχίσει να εντάσσουν ακρίδες και άλλα έντομα στο μενού τους μιας και θεωρούνται υγιεινές τροφές, πλούσιες σε πρωτεΐνες, ενώ έχουν αρχίσει να εκδίδονται μέχρι και βιβλία μαγειρικής με έντομα. Οι ακρίδες πωλούνται τηγανιτές ή ψητές ακόμα και στους δρόμους διαφόρων χωρών της Ασίας, αλλά μια επίσης παραδοσιακή εκδοχή τους είναι το μεξικανικό πιάτο chapulines, στο οποίο οι ακρίδες ψήνονται με σκόρδο, χυμό λάιμ, αλάτι και καυτερές πιπεριές. Hákarl από σιτεμένο καρχαρία – Ισλανδία
Ένα από τα εθνικά πιάτα της Ισλανδίας είναι το Hákarl που γίνεται από καρχαρία. Όχι όμως όποιο και όποιο καρχαρία, αλλά καρχαρία Γροιλανδίας που μένει αρκετούς μήνες να σιτέψει πριν καταναλωθεί. Για την ακρίβεια τα κομμάτια καρχαρία μένουν κρεμασμένα για 4 – 5 μήνες, κατά τους οποίους υφίσταται μία συγκεκριμένη διαδικασία ζύμωσης που τα κάνει να σκληραίνουν. Το Hákarl έχει φυσικά γεύση ψαριού, ωστόσο η οσμή αμμωνίας που αναδύει το κάνει μάλλον απωθητικό, αν και οι Ισλανδοί δεν φαίνεται να πτοούνται. Σούπα από φωλιές πουλιών – Κίνα
Ποιος θα σκεφτόταν εκτός από τα πουλιά να μαγειρέψει και τη φωλιά τους; Ε οι Κινέζοι το έχουν κάνει ήδη και η σούπα που φτιάχνουν από φωλιές χελιδονιών δεν είναι απλά διάσημη, αλλά είναι γνωστή και ως “χαβιάρι της Ανατολής”. Σημειώστε πως οι φωλιές των χελιδονιών φτιάχνονται κυρίως με σάλιο, είναι από τα πιο ακριβά ζωικά προϊόντα που μπορεί να αγοράσει κανείς και ένα μπολ τέτοιας σούπας μπορεί να κοστίζει από 30 έως και 100 δολάρια! Η τιμή τους οφείλεται στη σπανιότητά τους μιας και οι φωλιές μπορούν να συλλεχθούν μόνο 3 φορές τον χρόνο και συνήθως, βρίσκονται σε παράκτιες σπηλιές, γεγονός που απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες αναρρίχησης και ευκινησίας από τους κυνηγούς. Η σούπα από φωλιά πουλιών φτιάχνεται εδώ και αιώνες, είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και έχει αφροδισιακές ιδιότητες… Haggis σε…αρνίσιο στομάχι – Σκωτία
Το παραδοσιακό σκωτσέζικο πιάτο Haggis σερβίρεται κυρίως στο Burns supper, δηλαδή την γιορτή προς τιμήν του Σκωτσέζου ποιητή Robert Burns στις 25 Ιανουαρίου που πλησιάζει. Δεν είναι άλλο από μια αλμυρή πουτίγκα, αν και μοιάζει λίγο και με λουκάνικο. Η ιδιαιτερότητά της, όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα αρνίσιο στομάχι γεμισμένο με ψιλοκομμένα αρνίσια συκώτια, καρδιά και πνεύμονες, κρεμμύδι, βρώμη, ξύγκι, μπαχαρικά και αλάτι. Το παραγεμισμένο στομάχι βράζεται για περίπου 3 ώρες και σερβίρεται με γογγύλια, πατάτες και ένα ποτήρι σκωτσέζικο ουίσκι. Η περιγραφή του δεν είναι και πολύ δελεαστική, αλλά θεωρείται πεντανόστιμο πιάτο. Balut, αλλιώς αυγό εμβρύου πάπιας ή κοτόπουλου – Φιλιππίνες
Αφού φάγαμε τις φωλιές των πουλιών και τα παλαιωμένα αβγά τους ας δοκιμάσουμε και ένα παπάκι, που όμως δεν έχει προλάβει να βγει από το αβγό του. Ο λόγος για το balut, ένα πιάτο των Φιλιππίνων, που αλλάζει τα δεδομένα στα βραστά αβγά, καθώς μέσα στο κέλυφος δεν βρίσκεται ο κλασικός κρόκος, αλλά ένα αναπτυγμένο έμβρυο πάπιας ή κοτόπουλου, με ράμφος, φτερά, νύχια και οστά. Στις Φιλιππίνες είναι πολύ δημοφιλές και θεωρείται εξαιρετικά χορταστικό, ενώ πιστεύεται ότι ανεβάζει και τη λίμπιντο. Συνήθως σερβίρεται με αλάτι, χυμό λεμονιού, πιπέρι και κόλιανδρο ή με καυτερή πιπεριά και ξίδι. Κρασί φιδιού – Νοτιοανατολική Ασία
Μετά από τόσες «λιχουδιές» ένα ποτηράκι κρασί το χρειαζόμαστε, αλλά για να ταιριάζει με το παραπάνω μενού θα ανοίξουμε ένα μπουκάλι με εκλεκτό κρασί φιδιού. Πρόκειται για κρασί από ρύζι, στο οποίο βυθίζεται ένα δηλητηριώδες φίδι και λίγο από το αίμα του, που του χαρίζει και ένα ελαφρώς ροζέ χρώμα. Το φίδι αφήνεται να μουλιάσει μέσα στο μπουκάλι για αρκετούς μήνες, μέχρι να διαλυθεί το δηλητήριο του στο κρασί. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, όμως, καθώς η αιθανόλη κάνει το δηλητήριο ανενεργό, ενώ το συγκεκριμένο κρασί όχι μόνο δεν είναι επικίνδυνο αλλά υποτίθεται ότι είναι και ωφέλιμο για την υγεία. Το κρασί φιδιού ξεκίνησε να παράγεται στο Βιετνάμ, ωστόσο σήμερα έχει εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη της Νοτιοανατολικής Ασίας. Αν μετά από όλα αυτά κάποιος που θα ταξιδέψει στις παραπάνω χώρες θελήσει να δοκιμάσει κάποια από τα πιάτα, που προαναφέραμε, περιμένουμε εντυπώσεις!
Via
