στοματική κοιλότητα, τον ρινοφάρυγγα ή το πεπτικό σύστημα (ψευδο-αιμόπτυση και αιματέμεση αντίστοιχα). Τις περισσότερες φορές η αιμόπτυση σχετίζεται με κάποια λοίμωξη του αναπνευστικού. Είναι συνήθως μικρής έντασης και αυτοπεριοριζόμενη. Είναι επίσης συχνή στη βρογχεκτασία και στους καπνιστές που πάσχουν από χρόνια βρογχίτιδα. Εκτός από τις λοιμώξεις του αναπνευστικού (βρογχίτιδα, πνευμονία), υπάρχουν και σοβαρές καταστάσεις που προκαλούν αιμόπτυση, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα, η φυματίωση, η πνευμονική εμβολή, το πνευμονικό οίδημα (αφρώδη, ροδόχροα πτύελα). Η αιμόπτυση είναι πιο συχνή στους άνδρες, λιγότερο συχνή στις γυναίκες και σπάνια στα παιδιά. Μετά την ηλικία των 40 ετών αυξάνει ο κίνδυνος αιμόπτυσης κακοήθους αιτιολογίας.
Τι δείχνει ανάλογα με τα συνοδά συμπτώματα: Ξαφνική εμφάνιση βήχα, πυρετός με αιμόφυρτα βρώμικα πτύελα: Πνευμονία, βρογχίτιδα. Χρόνιος παραγωγικός βήχας: χρόνια βρογχίτιδα, βρογχεκτασίες. Πυρετός, νυκτερινοί ιδρώτες, απώλεια σωματικού βάρους: Φυματίωση, άλλες λοιμώξεις, κακοήθειες. Ανορεξία, απώλεια βάρους, αλλαγή χαρακτήρα βήχα: Βρογχογενές καρκίνωμα. Δύσπνοια, κόπωση, νυκτερινή δύσπνοια, αφρώδη ροδόχροα πτύελα: Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Άγχος, δύσπνοια, άλγος πλευριτικού τύπου: πνευμονική εμβολή. Αντιμετώπιση Στις περιπτώσεις που εμφανίζεται παράλληλα με λοίμωξη του αναπνευστικού και συνδυάζεται με βήχα, βοηθά η καλή ενυδάτωση και η καταπολέμηση του βήχα. Γενικά η αιμόπτυση, ειδικά όταν δεν εμφανίζεται στα πλαίσια μιας λοίμωξης και όταν επιμένει, αποτελεί σημείο συναγερμού που πρέπει να διερευνάται για να εντοπιστεί το αίτιο και να χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπεία. Πηγή
Via
