Η σχέση μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Ευρωζώνης έχει όλα τα στοιχεία
ενός αποτυχημένου γάμου, σύμφωνα με τον Gideon Rachman, αρθρογράφο των
Financial Times. Οι δύο πλευρές «αρρωσταίνουν» και μόνο που αντιμετωπίζουν η μία την άλλη και η αμοιβαία εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Αν και συνεχίζονται οι
προσπάθειες να τα «βρουν», τίποτε δεν μοιάζει να δουλεύει σωστά. Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος «η κοινή λύση ενός τέτοιου διλήμματος σε
έναν πραγματικό γάμο είναι μία: το διαζύγιο. Όταν υπάρχουν διακανονισμοί διαζυγίου και οι δύο πλευρές υποφέρουν οικονομικά. Όμως προχωρούν καθώς είναι αποφασισμένες να πληρώσουν το τίμημα μίας κακής σχέσης. Έχουμε
φθάσει σε αυτό το σημείο στη σχέση Ελλάδας-Ευρωζώνης. Η σχέση έχει
σπάσει. Έφθασε η στιγμή και για τις δύο πλευρές να κάνουν μία καινούργια αρχή». Αν και υπάρχουν αρκετοί που τονίζουν ότι ένα Grexit – συνεχίζει ο κ.
Rachman – μπορεί να προκαλέσει συνέπειες ανάλογες με την κατάρρευση της
Lehman Brothers, οι Γερμανοί διαπραγματευτές αλλά και κάποια στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης δίνουν την εντύπωση ότι μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα φέρει την καταστροφή. Εάν πραγματικά το πιστεύουν, τότε ας πάρουν μία βαθιά ανάσα και να
προχωρήσουν. Σε αυτό το στάδιο θα ήταν το καλύτερο και για τις δύο
πλευρές», προστίθεται στο άρθρο. Για την Ελλάδα η έξοδος από το ευρώ θα δημιουργούσε μία σειρά νέων
οικονομικών και πολιτικών δυνατοτήτων. Η χώρα θα μπορούσε να χρεοκοπήσει και να μην αποπληρώσει το τεράστιο χρέος της. Θα προχωρούσε σε
υποτίμηση του νέου νομίσματος και θα απελευθερώνονταν από την σταθερή
συναλλαγματική ισοτιμία που έχει βοηθήσει στο να καταστραφεί η
ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Σαφώς βραχυπρόθεσμα οι
συνέπειες θα ήταν άσχημες. Το αποδεικνύουν περιπτώσεις χωρών όπως η
Αργεντινή. Όμως σε μακροχρόνιο ορίζοντα θα υπήρχαν πολιτικά οφέλη για
την Ελλάδα. Είναι ξεκάθαρο ότι αρκετοί Έλληνες αισθάνονται ταπεινωμένοι
από την Ευρωζώνη. Το να φύγει, ίσως, αποτελέσει μία ψυχολογική
απελευθέρωση που θα επιτρέψει στη χώρα να αισθανθεί εκ νέου ότι η ίδια
αποφασίζει για την τύχη της. Επίσης η νέα ευθύνη που θα αναλάβει η χώρα, ίσως τη βοηθήσει να
βελτιώσει ορισμένα από τα κακά του ελληνικού κράτους. Για παράδειγμα την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών. Ίσως να υπάρξουν οφέλη και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Τα συνεχόμενα
πακέτα βοήθειας προς την Ελλάδα έχουν δημιουργήσει θυμό και έχουν
βοηθήσει ώστε να ενισχυθεί ο ευρωσκεπτικισμός. Ένα Grexi, πιθανώς, να
επανέφερε στο προσκήνιο την άποψη ότι οι κανόνες της Ευρωζώνης όντως
σημαίνουν κάτι. Θα μπορούσε, επίσης, να ωθήσει χώρες όπως οι Γαλλία και
Ιταλία να προωθήσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις. Ταυτόχρονα αυτοί που αντιτίθεται στο Grexit, το πράττουν γιατί φοβούνται ότι μπορεί να επιτύχει και όχι γιατί φοβούνται ότι θα αποτύχει.
Ανησυχούν ότι εάν η Ελλάδα τα καταφέρει μόνη της, τότε και άλλοι μπορεί
να μπουν στον πειρασμό να την ακολουθήσουν, κυρίως η Ιταλία. Άλλωστε το ευρώ απέτυχε να δημιουργήσει ευημερία στην Ελλάδα. Σε μία χώρα που έχει χάσει σχεδόν το 25% του ΑΕΠ της από το 2008. Το ευρώ δεν πέτυχε τον ευρύτερο στόχο για τον οποίο δημιουργήθηκε: να
προωθήσει την ευρωπαϊκή ενότητα. Αντίθετα, χώρες που στο παρελθόν τα
πήγαιναν καλά», όπως οι Γερμανία και Ελλάδα, σήμερα απεχθάνονται η μία
την άλλη. Η διατήρηση του γάμου μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης για μερικούς ακόμη
μήνες, δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα. Εάν, όμως, η Ελλάδα δείξει
ότι υπάρχει μία βιώσιμη λύση και εκτός ευρώ, ίσως αποτελέσει το μοντέλο
βάσει του οποίου θα υπάρξει διάσπαση μίας μη λειτουργικής νομισματικής
ένωσης ή συρρίκνωσή της σε πιο ορθό «μέγεθος». Αυτό αποτελεί ένα
ενδεχόμενο που η Ευρώπη δεν θα πρέπει να το φοβάται, αλλά να το
καλωσορίσει», καταλήγει ο κ. Rachman.
Via
ενός αποτυχημένου γάμου, σύμφωνα με τον Gideon Rachman, αρθρογράφο των
Financial Times. Οι δύο πλευρές «αρρωσταίνουν» και μόνο που αντιμετωπίζουν η μία την άλλη και η αμοιβαία εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Αν και συνεχίζονται οι
προσπάθειες να τα «βρουν», τίποτε δεν μοιάζει να δουλεύει σωστά. Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος «η κοινή λύση ενός τέτοιου διλήμματος σε
έναν πραγματικό γάμο είναι μία: το διαζύγιο. Όταν υπάρχουν διακανονισμοί διαζυγίου και οι δύο πλευρές υποφέρουν οικονομικά. Όμως προχωρούν καθώς είναι αποφασισμένες να πληρώσουν το τίμημα μίας κακής σχέσης. Έχουμε
φθάσει σε αυτό το σημείο στη σχέση Ελλάδας-Ευρωζώνης. Η σχέση έχει
σπάσει. Έφθασε η στιγμή και για τις δύο πλευρές να κάνουν μία καινούργια αρχή». Αν και υπάρχουν αρκετοί που τονίζουν ότι ένα Grexit – συνεχίζει ο κ.
Rachman – μπορεί να προκαλέσει συνέπειες ανάλογες με την κατάρρευση της
Lehman Brothers, οι Γερμανοί διαπραγματευτές αλλά και κάποια στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης δίνουν την εντύπωση ότι μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα φέρει την καταστροφή. Εάν πραγματικά το πιστεύουν, τότε ας πάρουν μία βαθιά ανάσα και να
προχωρήσουν. Σε αυτό το στάδιο θα ήταν το καλύτερο και για τις δύο
πλευρές», προστίθεται στο άρθρο. Για την Ελλάδα η έξοδος από το ευρώ θα δημιουργούσε μία σειρά νέων
οικονομικών και πολιτικών δυνατοτήτων. Η χώρα θα μπορούσε να χρεοκοπήσει και να μην αποπληρώσει το τεράστιο χρέος της. Θα προχωρούσε σε
υποτίμηση του νέου νομίσματος και θα απελευθερώνονταν από την σταθερή
συναλλαγματική ισοτιμία που έχει βοηθήσει στο να καταστραφεί η
ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Σαφώς βραχυπρόθεσμα οι
συνέπειες θα ήταν άσχημες. Το αποδεικνύουν περιπτώσεις χωρών όπως η
Αργεντινή. Όμως σε μακροχρόνιο ορίζοντα θα υπήρχαν πολιτικά οφέλη για
την Ελλάδα. Είναι ξεκάθαρο ότι αρκετοί Έλληνες αισθάνονται ταπεινωμένοι
από την Ευρωζώνη. Το να φύγει, ίσως, αποτελέσει μία ψυχολογική
απελευθέρωση που θα επιτρέψει στη χώρα να αισθανθεί εκ νέου ότι η ίδια
αποφασίζει για την τύχη της. Επίσης η νέα ευθύνη που θα αναλάβει η χώρα, ίσως τη βοηθήσει να
βελτιώσει ορισμένα από τα κακά του ελληνικού κράτους. Για παράδειγμα την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών. Ίσως να υπάρξουν οφέλη και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Τα συνεχόμενα
πακέτα βοήθειας προς την Ελλάδα έχουν δημιουργήσει θυμό και έχουν
βοηθήσει ώστε να ενισχυθεί ο ευρωσκεπτικισμός. Ένα Grexi, πιθανώς, να
επανέφερε στο προσκήνιο την άποψη ότι οι κανόνες της Ευρωζώνης όντως
σημαίνουν κάτι. Θα μπορούσε, επίσης, να ωθήσει χώρες όπως οι Γαλλία και
Ιταλία να προωθήσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις. Ταυτόχρονα αυτοί που αντιτίθεται στο Grexit, το πράττουν γιατί φοβούνται ότι μπορεί να επιτύχει και όχι γιατί φοβούνται ότι θα αποτύχει.
Ανησυχούν ότι εάν η Ελλάδα τα καταφέρει μόνη της, τότε και άλλοι μπορεί
να μπουν στον πειρασμό να την ακολουθήσουν, κυρίως η Ιταλία. Άλλωστε το ευρώ απέτυχε να δημιουργήσει ευημερία στην Ελλάδα. Σε μία χώρα που έχει χάσει σχεδόν το 25% του ΑΕΠ της από το 2008. Το ευρώ δεν πέτυχε τον ευρύτερο στόχο για τον οποίο δημιουργήθηκε: να
προωθήσει την ευρωπαϊκή ενότητα. Αντίθετα, χώρες που στο παρελθόν τα
πήγαιναν καλά», όπως οι Γερμανία και Ελλάδα, σήμερα απεχθάνονται η μία
την άλλη. Η διατήρηση του γάμου μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης για μερικούς ακόμη
μήνες, δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα. Εάν, όμως, η Ελλάδα δείξει
ότι υπάρχει μία βιώσιμη λύση και εκτός ευρώ, ίσως αποτελέσει το μοντέλο
βάσει του οποίου θα υπάρξει διάσπαση μίας μη λειτουργικής νομισματικής
ένωσης ή συρρίκνωσή της σε πιο ορθό «μέγεθος». Αυτό αποτελεί ένα
ενδεχόμενο που η Ευρώπη δεν θα πρέπει να το φοβάται, αλλά να το
καλωσορίσει», καταλήγει ο κ. Rachman.
Via
