Του Σπύρου Γουδέβενου
Σε απόλυτο τέλμα οι διαπραγματεύσεις μεταξύ θεσμών και ελληνικής κυβέρνησης. Τι και αν από τον Φλεβάρη πανηγυρίζαμε ότι οι εταίροι δέχθηκαν να έχουμε μικρότερο πλεόνασμα, να μην συζητηθεί το mail Χαρδούβελη.... Τι και αν από την άλλη οι δανειστές και μετά η ίδια κυβέρνηση διέρρεε τις υποχωρήσεις από ελληνικής πλευράς που ερχόντουσαν, ιδιωτικοποιήσεις, και αναβολή ελαφρύνσεων σε φορολογία και αποκατάσταση του κατώτατου μισθού. Αυτές τις μέρες, ζούμε το τέλος των ψευδαισθήσεων που δυστυχώς διακατείχαν και την πλειοψηφία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των μνημονιακών δυνάμεων της χώρας που μιλούσαν για το τέλος του Μνημονίου και άλλες όμορφες ιστορίες!. Από την μία πλευρά είναι η κυβέρνηση, και ειλικρινά θεωρώ ότι οι ευθύνες βαραίνουν όλη την κυβέρνηση, και όχι πλειοψηφίες και μειοψηφίες εντός της. Η διακυβέρνηση δεν έχει πλειοψηφίες και μειοψηφίες, παρά μόνο εκτελεστικά όργανα. Η κυβέρνηση θεώρησε ότι με (επώδυνες για τον λαό και την οικονομία) υποχωρήσεις, που θα είχαν τον χαρακτήρα αναβολών της εφαρμογής του προγράμματος Θεσσαλονίκης( ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο, Κατώτατος μισθός), θα κατάφερνε να "πείσει" τους εταίρους ότι μέχρι εκεί μπορεί, και αυτοί με την σειρά τους θα άνοιγαν την χρηματοδοτική κάνουλα για την χώρα. Εδώ να θυμίσω, ότι ενώ η χώρα μέχρι και το τέλος του 2014 έχει εφαρμόσει πιστά τα μνημόνια, δόσεις κοντά στα 30 δις που έπρεπε να είχαν καταβληθεί δεν καταβλήθηκαν, και ένα μεγάλο μέρος από αυτές δεν πρόκειται να δοθεί ποτέ, με σκοπό τον χρόνιο εκβιασμό μας. Από την άλλη μεριά, οι "κοινές γνώμες" των δανειστών ταϊζόντουσαν με το κουτόχορτο, ότι ο Τσίπρας δεν έχει συγκεκριμένες προτάσεις, και για αυτό δεν προχώρανε η συμφωνία. Μεταρρυθμίσεις έλεγε ο Τσίπρας εννοώντας ελάφρυνση λιτότητας για τους πολλούς, φορολόγηση μεγαλύτερη του κεφαλαίου, "Μεταρρυθμίσεις" έλεγαν και οι δανειστές υπονοώντας νέες περικοπές μισθών, συντάξεων, οριστικη΄διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων. Σήμερα η κυβέρνηση, με non paper, ρίχνει τις ευθύνες για μη συμφωνία στους δανειστές, μιλώντας για ασυνεννοησία μεταξύ Ευρώπης και ΔΝΤ, που ζητάνε διαφορετικά πράγματα (οι πρώτοι διάλυση εργασιακών και ασφαλιστικού, οι δεύτεροι διάλυση της οικονομίας με νέα μέτρα με σκοπό να έχουμε πλεόνασμα 3%). Αν η συγκεκριμένη λογική έχει "επικοινωνιακή" χρησιμότητα καλώς έγινε, αλλά αν πιστεύει κάποιος εντός της κυβέρνησης ότι ισχύει κάτι τέτοιο, καλύτερα να πάει σπίτι του! ΔΝΤ, Κομισιόν έχουν συντονιστεί απόλυτα, και ζητούν το Mail Χαρδούβελη, και το νέο μνημόνιο που είχαν ετοιμάσει για την κυβέρνηση Σαμαρά με τον τίτλο "προληπτική γραμμή χρηματοπιστωτικής υποστήριξης" . Κυβέρνηση και "θεσμοί" έφτασαν σε αδιέξοδο, γιατί εξαρχής οι πολιτικές που φέρνουν οι δύο πλευρές είναι εκ' διαμέτρου αντίθετες, και η σύγκρουση τους ήταν μοιραία να γίνει. Από την μία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ, βεβαίως δεν μιλάει για σοσιαλισμό, πρεσβεύει ένα Κεϋνσιανικό, καπιταλιστικό μοντέλο που υιοθετήθηκε από τους αστούς μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, και όποτε υπήρχε ο "κίνδυνος" οι κοινωνικές ανισότητες σε κάποιες χώρες, να προκαλέσουν τέτοια όξυνση στην ταξική πάλη, που θα έφερναν τον κόσμο της εργασίας στην εξουσία (όχι στην κυβέρνηση).Στο κεϋνσιανό μοντέλο, προβλέπεται η αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις με την μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών προκειμένου να αμβλυνθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές. Ο Κέυνς, είχε προτείνει την αύξηση των δημοσίων δαπανών σε περίοδο οικονομικής κρίσης, προκειμένου να καλύπτεται μέρος του ελλείμματος. Βέβαια, στην λαίλαπα που ζούμε, ο Κέυνς φαντάζει για την κοινή γνώμη Αριστερός. Από την άλλη μεριά, η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, δεν θυμίζει σε τίποτα την "Ευρώπη των λαών" της δεκαετίας του 80. όπου η ευρωπαίκη΄σοσιαλδημοκρατία (Μιτεράν-Παπανδρέου-Γκονζάλες), επέβαλλαν πολιτικές που ελάφρυναν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Κάποιοι ξεχνάνε ότι το 2008 στις ΗΠΑ ξέσπασε μία τεράστια καπιταλιστική κρίση, και όλοι οι οικονομολόγοι μίλαγαν για μία νέα καπιταλιστική κρίση τύπου 1929, που θα διαρκούσε και χρόνια και θα επηρέαζε το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας. Σε περιόδους μεγάλης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, το Κεφάλαιο όχι δεν κάνει παραχωρήσεις στον ταξικό αντίπαλο, αντίθετα βαθαίνει το βαθμό της εκμετάλλευσης της, με σκοπό να διασώσει τα κέρδη του που λόγω κρίσης μειώνονται! Αυτό βιώνουμε και στην Ευρώπη και στην χώρα μας, από το 2010. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι ακόμα και στην μικρή Ελλάδα, οι πλούσιοι έγιναν ακόμα πλουσιότεροι, ενώ εξαθλιώθηκαν εκατομμύρια λαού! Συγκρούονται 2 πολιτικές, όχι κάποια προτεινόμενα μέτρα......Έφτασε η ώρα αυτό να γίνει κτήμα στον ελληνικό λαό με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, και όχι με πρωτοβουλία των απέναντι.
Via
Σε απόλυτο τέλμα οι διαπραγματεύσεις μεταξύ θεσμών και ελληνικής κυβέρνησης. Τι και αν από τον Φλεβάρη πανηγυρίζαμε ότι οι εταίροι δέχθηκαν να έχουμε μικρότερο πλεόνασμα, να μην συζητηθεί το mail Χαρδούβελη.... Τι και αν από την άλλη οι δανειστές και μετά η ίδια κυβέρνηση διέρρεε τις υποχωρήσεις από ελληνικής πλευράς που ερχόντουσαν, ιδιωτικοποιήσεις, και αναβολή ελαφρύνσεων σε φορολογία και αποκατάσταση του κατώτατου μισθού. Αυτές τις μέρες, ζούμε το τέλος των ψευδαισθήσεων που δυστυχώς διακατείχαν και την πλειοψηφία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των μνημονιακών δυνάμεων της χώρας που μιλούσαν για το τέλος του Μνημονίου και άλλες όμορφες ιστορίες!. Από την μία πλευρά είναι η κυβέρνηση, και ειλικρινά θεωρώ ότι οι ευθύνες βαραίνουν όλη την κυβέρνηση, και όχι πλειοψηφίες και μειοψηφίες εντός της. Η διακυβέρνηση δεν έχει πλειοψηφίες και μειοψηφίες, παρά μόνο εκτελεστικά όργανα. Η κυβέρνηση θεώρησε ότι με (επώδυνες για τον λαό και την οικονομία) υποχωρήσεις, που θα είχαν τον χαρακτήρα αναβολών της εφαρμογής του προγράμματος Θεσσαλονίκης( ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο, Κατώτατος μισθός), θα κατάφερνε να "πείσει" τους εταίρους ότι μέχρι εκεί μπορεί, και αυτοί με την σειρά τους θα άνοιγαν την χρηματοδοτική κάνουλα για την χώρα. Εδώ να θυμίσω, ότι ενώ η χώρα μέχρι και το τέλος του 2014 έχει εφαρμόσει πιστά τα μνημόνια, δόσεις κοντά στα 30 δις που έπρεπε να είχαν καταβληθεί δεν καταβλήθηκαν, και ένα μεγάλο μέρος από αυτές δεν πρόκειται να δοθεί ποτέ, με σκοπό τον χρόνιο εκβιασμό μας. Από την άλλη μεριά, οι "κοινές γνώμες" των δανειστών ταϊζόντουσαν με το κουτόχορτο, ότι ο Τσίπρας δεν έχει συγκεκριμένες προτάσεις, και για αυτό δεν προχώρανε η συμφωνία. Μεταρρυθμίσεις έλεγε ο Τσίπρας εννοώντας ελάφρυνση λιτότητας για τους πολλούς, φορολόγηση μεγαλύτερη του κεφαλαίου, "Μεταρρυθμίσεις" έλεγαν και οι δανειστές υπονοώντας νέες περικοπές μισθών, συντάξεων, οριστικη΄διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων. Σήμερα η κυβέρνηση, με non paper, ρίχνει τις ευθύνες για μη συμφωνία στους δανειστές, μιλώντας για ασυνεννοησία μεταξύ Ευρώπης και ΔΝΤ, που ζητάνε διαφορετικά πράγματα (οι πρώτοι διάλυση εργασιακών και ασφαλιστικού, οι δεύτεροι διάλυση της οικονομίας με νέα μέτρα με σκοπό να έχουμε πλεόνασμα 3%). Αν η συγκεκριμένη λογική έχει "επικοινωνιακή" χρησιμότητα καλώς έγινε, αλλά αν πιστεύει κάποιος εντός της κυβέρνησης ότι ισχύει κάτι τέτοιο, καλύτερα να πάει σπίτι του! ΔΝΤ, Κομισιόν έχουν συντονιστεί απόλυτα, και ζητούν το Mail Χαρδούβελη, και το νέο μνημόνιο που είχαν ετοιμάσει για την κυβέρνηση Σαμαρά με τον τίτλο "προληπτική γραμμή χρηματοπιστωτικής υποστήριξης" . Κυβέρνηση και "θεσμοί" έφτασαν σε αδιέξοδο, γιατί εξαρχής οι πολιτικές που φέρνουν οι δύο πλευρές είναι εκ' διαμέτρου αντίθετες, και η σύγκρουση τους ήταν μοιραία να γίνει. Από την μία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ, βεβαίως δεν μιλάει για σοσιαλισμό, πρεσβεύει ένα Κεϋνσιανικό, καπιταλιστικό μοντέλο που υιοθετήθηκε από τους αστούς μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, και όποτε υπήρχε ο "κίνδυνος" οι κοινωνικές ανισότητες σε κάποιες χώρες, να προκαλέσουν τέτοια όξυνση στην ταξική πάλη, που θα έφερναν τον κόσμο της εργασίας στην εξουσία (όχι στην κυβέρνηση).Στο κεϋνσιανό μοντέλο, προβλέπεται η αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις με την μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών προκειμένου να αμβλυνθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές. Ο Κέυνς, είχε προτείνει την αύξηση των δημοσίων δαπανών σε περίοδο οικονομικής κρίσης, προκειμένου να καλύπτεται μέρος του ελλείμματος. Βέβαια, στην λαίλαπα που ζούμε, ο Κέυνς φαντάζει για την κοινή γνώμη Αριστερός. Από την άλλη μεριά, η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, δεν θυμίζει σε τίποτα την "Ευρώπη των λαών" της δεκαετίας του 80. όπου η ευρωπαίκη΄σοσιαλδημοκρατία (Μιτεράν-Παπανδρέου-Γκονζάλες), επέβαλλαν πολιτικές που ελάφρυναν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Κάποιοι ξεχνάνε ότι το 2008 στις ΗΠΑ ξέσπασε μία τεράστια καπιταλιστική κρίση, και όλοι οι οικονομολόγοι μίλαγαν για μία νέα καπιταλιστική κρίση τύπου 1929, που θα διαρκούσε και χρόνια και θα επηρέαζε το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας. Σε περιόδους μεγάλης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, το Κεφάλαιο όχι δεν κάνει παραχωρήσεις στον ταξικό αντίπαλο, αντίθετα βαθαίνει το βαθμό της εκμετάλλευσης της, με σκοπό να διασώσει τα κέρδη του που λόγω κρίσης μειώνονται! Αυτό βιώνουμε και στην Ευρώπη και στην χώρα μας, από το 2010. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι ακόμα και στην μικρή Ελλάδα, οι πλούσιοι έγιναν ακόμα πλουσιότεροι, ενώ εξαθλιώθηκαν εκατομμύρια λαού! Συγκρούονται 2 πολιτικές, όχι κάποια προτεινόμενα μέτρα......Έφτασε η ώρα αυτό να γίνει κτήμα στον ελληνικό λαό με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, και όχι με πρωτοβουλία των απέναντι.
Via
